Nie każdy ma świadomość (a organy ścigania niestety nierzadko nie wyprowadzją z błędu w tym zakresie), że prawo oskarżonego lub podejrzanego do korzystania z pomocy obrońcy oznacza możliwość swobodnego z nim kontaktu. O kwestiach tych traktują m.in. przepisy prawa międzynarodowego, w tym Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności. Osoba podejrzana ma prawo do dysponowania odpowiednim czasem i możliwościami w celu przygotowania obrony i porozumienia się ze swym obrońcą. Powyższe okoliczności nabierają szczególnego znaczenia w odniesieniu do podejrzanych, wobec których zastosowano środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania.
Osoba taka może realizować kontakt ze swoim obrońcą poprzez osobiste spotkania. W przypadku kontaktów osobistych obrońca musi uzyskać od organu, do którego dyspozycji aresztowany pozostaje, zezwolenie na widzenie. W postępowaniu przygotowawczym tymczasowo aresztowany pozostaje do dyspozycji prokuratora, który przez 14 dni od zastosowania tymczasowego aresztowania, w szczególnie uzasadnionym przypadku, może zastrzec, że podczas widzenia będą obecne osoby przez niego upoważnione lub on sam. Po upływie okresu o jakim mowa ograniczenie to jest niedopuszczalne. Prokurator nie może także odmówić obrońcy zgody na widzenie z podejrzanym tymczasowo aresztowanym, dlatego pojęcie „zgoda” ma charakter jedynie formalny i ogranicza się do konieczności złożenia przez obrońcę stosownego wniosku.
Przepisy powszechnie obowiązującego prawa zezwalają także podejrzanemu pozostającemu w detencji utrzymywanie z obrońcą kontaktów korespondencyjnych. Przez pierwsze 14 dni od aresztowania prokurator może, w uzasadnionych wypadkach, zastrzec kontrolę takiej korespondencji. Po upływie tego okresu ograniczenia nie mogą być stosowane.
Podejrzany pozostający w areszcie może w reszcie kontaktować się ze swoim obrońcą za pomocą telefonu, co w praktyce odgrywa niezwykle ważną rolę. Aby skorzystać z tej możliwości należy złożyć wniosek do organy, do dyspozycji którego pozostaje tymczasowo aresztowany. Jedynymi powodami dla których organ może odmówić prawa do korzystania z telefonu jest obawa, że zostanie on wykorzystany w celu bezprawnego utrudniania postępowania karnego lub do popełnienia przestępstwa, w szczególności podżegania do przestępstwa. W przypadku odmowy istnieje możliwość odwołania się do sądu lub prokuratora nadrzędnego (w postępowaniu przygotowawczym).